-
1 inverecundus
in-vĕrēcundus, a, um (inverĕcundus, Ven. de Vit. S. Mart. 1, 393), adj., without shame, shameless, immodest.I.Of persons:II.impudens, impurus, inverecundissimus,
Plaut. Rud. 3, 2, 43:deus,
i. e. Bacchus, Hor. Epod. 11, 13. —Of things:frons,
Quint. 2, 4, 16: animi ingenium, Poët. ap. Cic. Inv. 1, 45, 83:animus,
Suet. Gram. 15. —In neutr, sing.:inverecundum est,
it is shameful, Dig. 32, 1, 23.— Comp.:quid inverecundius,
Val. Max. 7, 7, 1.— Adv.: invĕ-rēcundē, without shame, shamelessly (postAug.):aliqua aetas fuerit, quae translationis jure uteretur inverecunde,
Sen. Ep. 114, 1:dicere,
Quint. 7, 4, 10:privatorum parietes, aedibus sacris inverecunde conexi,
irreverently, Amm. 27, 9, 10.— Comp., Hier. Ep. 128, 2:dicere,
Aug. Ep. 155, 3, § 11. -
2 frōns
frōns frontis, f the forehead, brow, front: frontem contrahere, to knit: Exporge frontem, T.: explicare, H.: ut frontem ferias, smile: ferro inter tempora frontem Dividit, V.: tenuis, a low forehead, H.: (bovis) a mediā fronte, etc., Cs.: ovis, O.: frons turgida cornibus, H.—The brow, front, countenance, expression, face, look: ex voltu et fronte amorem perspicere: verissimā fronte dicere, truthful: reliquiae pristinae frontis: laeta, V.: urbana, H.: durior, shameless, Iu.: salvā fronte, without shame, Iu.: tabella quae frontīs aperit hominum, mentīs tegit.—The forepart, front, façade, van, face: castrorum, Cs.: ianuae, O.: tabernae, Ct.: scaena ut versis discedat frontibus, V.: cohortīs, S.: unā fronte castra muniunt, only in front, Cs.: recta, the centre (of an army), L.: prima, L.: dextra, Ta.: aequā fronte ad pugnam procedebat, L.: Mille pedes in fronte, breadth, H.: inpulsa frons prima, vanguard, L.: superasse tantum itineris pulchrum ac decorum in frontem, i. e. favorable for an advance, Ta.: Fronte sub adversā scopulis pendentibus antrum, V.: a tergo, fronte, lateribus tenebitur, in front: a fronte atque ab utroque latere, Cs.: frontes geminae, i. e. the ends (of a rolled manuscript), Tb., O.: nigra, O.—Fig., the outside, exterior, external quality, appearance: Scauro studet, sed utrum fronte an mente, dubitatur: decipit Frons prima multos, Ph.* * *Ifoliage, leaves, leafy branch, green bough, frondIIforehead, brow; face; look; front; fore part of anything -
3 impudēns (in-p-)
impudēns (in-p-) entis, adj. with comp. and sup, without shame, shameless, impudent: pudens impudentem (fraudat): quis impudentior?: Impudens liqui patrios Penates, H.: audacia, T.: largitio, S.: furtum: impudentissimae litterae. -
4 in-verēcundus
in-verēcundus adj., without shame, unreserved, shameless, immodest: deus, i. e. Bacchus, H.: animi ingenium, Poët. ap. C. -
5 impudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
6 inpudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
7 flagitium
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.II.flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,
Tac. A. 1, 27:pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,
id. ib. 3, 17.—Transf.A.Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;B.syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,flagrantissima (with adulteria),
Tac. A. 14, 51; cf.:stupra et adulteria et omne tale flagitium,
Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,
id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,
id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:tantum sceleris et tantum flagitii admittere,
id. Att. 10, 3:quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,
id. Cat. 1, 6, 13; cf.:Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,
Sall. C. 23, 1;so with facinora,
id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,
Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:tanta flagitia facere et dicere,
Cic. Tusc. 4, 34, 73:in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),
id. ib. 4, 33, 70:in tot flagitia se ingurgitare,
id. Pis. 18, 42.—In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):C.petere honorem pro flagitio more fit,
Plaut. Trin. 4, 3, 28:flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,
id. ib. 3, 1, 11:cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,
Cic. Fam. 9, 22, 3:flagitium rei militaris admittere,
id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:praeesse agro colendo flagitium putes,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),
id. Brut. 61, 219; cf.:ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:D.flagitium illud hominis!
Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:ipsa quae sis stabulum flagitii,
id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,
Sall. C. 14, 1.—(Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,
Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:magnum dedecus et flagitium,
id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):beatus qui pejus leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50:flagitio additis damnum,
id. ib. 3, 5, 26:quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,
Plaut. Merc. 2, 3, 71:facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,
id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:flagitium imperio demere,
Liv. 25, 15, 19:consul moveri flagitio timoris fatendi,
id. 42, 60, 4.
См. также в других словарях:
without shame — index unabashed Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
without shame — without embarrassment, confidently … English contemporary dictionary
shame´less|ness — shame|less «SHAYM lihs», adjective. 1. without shame; improper: »a shameless woman. 2. not modest: »shameless boldness;…this shameless falsehood (Edmund Burke). SYNONYM(S): impudent, brazen. –shame´less|ly, adverb. – … Useful english dictionary
shame´less|ly — shame|less «SHAYM lihs», adjective. 1. without shame; improper: »a shameless woman. 2. not modest: »shameless boldness;…this shameless falsehood (Edmund Burke). SYNONYM(S): impudent, brazen. –shame´less|ly, adverb. – … Useful english dictionary
shame|less — «SHAYM lihs», adjective. 1. without shame; improper: »a shameless woman. 2. not modest: »shameless boldness;…this shameless falsehood (Edmund Burke). SYNONYM(S): impudent, brazen. –shame´less|ly, adverb. – … Useful english dictionary
shame — {{Roman}}I.{{/Roman}} noun 1 feeling that you have lost the respect of others ADJECTIVE ▪ deep ▪ secret ▪ This is the secret shame I have carried around for decades. ▪ public ▪ … Collocations dictionary
shame — shame1 [ ʃeım ] noun ** 1. ) uncount a guilty and embarrassed feeling you have when you or someone else has behaved badly: He speaks about it openly and without shame. bow/hang your head in shame (=hold your head down and look away from people… … Usage of the words and phrases in modern English
shame — I UK [ʃeɪm] / US noun ** 1) [singular] a reason for feeling sad or disappointed It seems a shame to waste all this food. It was a shame that you couldn t come with us. a great/crying/terrible shame: It would have been a crying shame if we had… … English dictionary
shame — shamable, shameable, adj. shamably, shameably, adv. /shaym/, n., v., shamed, shaming. n. 1. the painful feeling arising from the consciousness of something dishonorable, improper, ridiculous, etc., done by oneself or another: She was overcome… … Universalium
shame — [[t]ʃeɪm[/t]] n. v. shamed, sham•ing 1) the painful feeling of having done or experienced something dishonorable, improper, foolish, etc 2) capacity to experience this feeling: to be without shame[/ex] 3) disgrace; ignominy 4) a cause for regret … From formal English to slang
shame — /ʃeɪm / (say shaym) noun 1. the painful feeling arising from the consciousness of something dishonourable, improper, ridiculous, etc., done by oneself or another. 2. susceptibility to this feeling: to be without shame. 3. disgrace; ignominy. 4. a …